اختلال نافرمانی و سلوک یک وضعیت سلامت روان است که شامل الگوی ثابتی از رفتارهای پرخاشگرانه و نافرمانی است.
این اختلال کودکان و نوجوانان را تحت تاثیر قرار می دهد و با روشهای مختلف روانشناسی و روان درمانی قابل درمان است.
این اختلال که با الگوی ثابتی از رفتارها و اقدامات پرخاشگرانه مشخص می‌شود که به رفاه دیگران آسیب می‌رساند. کودکان مبتلا به اختلال سلوک و نافرمانی معمولا قوانین و هنجارهای اجتماعی را زیر پا می گذارند.
اختلال نافرمانی و سلوک معمولا همراه با سایر شرایط روانپزشکی رخ می دهد، از جمله:
- افسردگی.
- اختلال کمبود توجه – بیش فعالی (ADHD).
- اختلالات یادگیری
اختلال نافرمانی و سلوک بر کودکان و نوجوانان تأثیر می گذارد. ممکن است قبل از 10 سالگی زودرس شروع شود، اما معمولاً در نوجوانی (بین 10 سالگی تا 19 سالگی) ایجاد می شود.
این عارضه در پسرها نسبت به دخترها از شیوع بسیار بالاتری برخوردار است.
تفاوت بین اختلال سلوک و اختلال شخصیت
اختلال شخصیت یک وضعیت سلامت روان است که شامل الگوهای طولانی مدت و مخرب تفکر، رفتار، خلق و خو و ارتباط با دیگران است. بیشتر اختلالات شخصیتی در سالهای نوجوانی شروع می شود که شخصیت بیشتر رشد می کند و بالغ می شود. در نتیجه، تقریباً تمام افرادی که مبتلا به اختلالات شخصیتی هستند، بالای 18 سال سن دارند.
علائم اختلال نافرمانی و سلوک
رفتارهای مشخصه این اختلال به تدریج در طول زمان ایجاد می شود. کودکان مبتلا به اختلال سلوک معمولاً تکانشی هستند و مدیریت آنها دشوار است. به نظر می رسد که آنها نگران احساسات دیگران نیستند.
علائم رایج عبارتند از :
- نقض حقوق اولیه دیگران
تخریب اموال دیگران - خشونت فیزیکی
- دعواهای لفظی
- تهدید دیگران
- فریب دادن و دروغ گویی
- نقض جدی قوانین.
- قلدری
- تحمیل فعالیت جنسی در سنین جوانی
- سرزنش دیگران به خاطر رفتار خود.
- آسیب زدن به حیوانات
- خرابکاری یا تخریب اموال دیگران.
- دروغ گفتن برای جلب لطف یا اجتناب از مسئولیت.
- به مدرسه نرفتن
- فرار از خانه
- زیر پا گذاشتن قوانین تعیین شده توسط والدین
- مصرف زیاد الکل و یا مصرف مواد مخدر تفریحی
- درگیر شدن در رابطه جنسی مکرر و پرخطر.
- ناامیدی و افسردگی
- عدم ابراز پشیمانی از اعمال خود.
- مشکل در ایجاد و حفظ دوستی.
بزرگسالانی که اختلال نافرمانی و سلوک دارند ممکن است در حفظ شغل یا حفظ روابط با مشکل مواجه شوند. آنها ممکن است مستعد رفتار غیرقانونی یا خطرناک باشند.
علائم اختلال سلوک در بزرگسالان ممکن است به عنوان اختلال شخصیت ضد اجتماعی تشخیص داده شود.
دلایل و عوامل خطر
محققان مطمئن نیستند که دقیقاً چه چیزی باعث اختلال نافرمانی و سلوک می شود، اما فکر می کنند که این ترکیب پیچیده ای از عوامل ژنتیکی، بیولوژیکی و محیطی است.
مطالعات مختلف نشان می دهد که برخی از ویژگی های این اختلال می تواند ارثی باشد، از جمله رفتار ضد اجتماعی، تکانشگری، خلق و خوی، پرخاشگری و عدم حساسیت به تنبیه.
سطح بالای تستوسترون با پرخاشگری مرتبط است.
آسیب مغزی تروماتیک، تشنج و آسیب عصبی
زندگی در محیط های اجتماعی و اقتصادی پایین همراه با ازدحام و بیکاری منجر به استرس اقتصادی و اجتماعی با فقدان فرزندپروری کافی می شود.
در دسترس بودن مواد مخدر و افزایش جرم و جنایت در محله کودک، خطر ابتلا به CD را افزایش می دهد.
والدین نوجوانان مبتلا به اختلال نافرمانی و سلوک اغلب درگیر مصرف مواد و رفتارهای ضد اجتماعی هستند. آنها همچنین اغلب مبتلا به ADHD، اختلالات خلقی، اسکیزوفرنی یا اختلال شخصیت ضد اجتماعی تشخیص داده می شوند.
محیط خانه فاقد ساختار و نظارت کافی همراه با درگیری های مکرر بین والدین می تواند منجر به رفتار ناسازگار در کودکان شود که می تواند منجر به اختلال نافرمانی شود.
کودکانی که به طور مکرر در معرض خشونت خانگی قرار می گیرند، بیشتر در معرض ابتلا به این اختلال رفتاری هستند.
توجه به این نکته مهم است که این اختلال می تواند در کودکان خانواده های سالم نیز رخ دهد.
روش های درمان اختلال نافرمانی و سلوک
اگر فرزند شما علائم اختلال سلوک را نشان دهد، احتمالاً باید به روانشناس یا روانپزشک کودک و نوجوان مراجعه کنید. این متخصصان سلامت روان از ابزارهای مصاحبه و ارزیابی ویژه طراحی شده برای ارزیابی وضعیت سلامت روان کودک استفاده می کنند.
روانشناسان و روانپزشکان اغلب بر گزارش های والدین، خواهر و برادر، دوستان و معلمان کودک تکیه می کنند تا درک کاملی از رفتار کودک به دست آورند.
درمان ها عبارتند از:
آموزش مدیریت والدین: هدف این درمان آموزش والدین کودک برای تنظیم نظم و انضباط ثابت با پاداش مناسب برای رفتارهای مثبت است.
روان درمانی: انواع تکنیک های درمانی که هدف آن کمک به فرد در شناسایی و تغییر احساسات، افکار و رفتارهای نگران کننده است. کار با یک متخصص سلامت روان می تواند حمایت، آموزش و راهنمایی را برای فرد و خانواده اش فراهم کند. روان درمانی برای اختلال نافرمانی و سلوک معمولاً نیاز به هدف قرار دادن زندگی خانوادگی و مدرسه با تمرکز بر بهبود پویایی خانواده، عملکرد تحصیلی و بهبود رفتار فرزند شما در زمینه محیط های مختلف دارد.
درمان شناختی رفتاری: این روش درمانی برای کودک مبتلا به اختلال سلوک بر توسعه مهارت های حل مسئله، تقویت روابط از طریق حل تعارضات و یادگیری مهارت ها برای کاهش تأثیرات منفی در محیط خود متمرکز است.
آموزش مدیریت خشم: هدف از مدیریت خشم کاهش احساسات عاطفی کودک و برانگیختگی فیزیولوژیکی ناشی از خشم است. شما نمی توانید از شر چیزها یا افرادی که آنها را عصبانی می کنند خلاص شوید یا کاملاً از آنها دوری کنید، بنابراین آموزش مدیریت خشم به فرزند شما می آموزد که چگونه واکنش های خود را کنترل کند.
مقالات مرتبط :
