اضطراب جدایی در کودکان نوپا و نوزادان امری طبیعی است که در صورت ادامه دار بودن می تواند به یک اختلال تبدیل شود.
همه والدین این احساس را در کودک خود تجربه کرده اند که وقتی از او دور می شود کودک ابراز ناراحتی می کند اما در نوع شدید این اضطراب می تواند سبب بروز عوارضی شود که در ادامه به آن خواهیم پرداخت.
همه کودکان و نوجوانان کمی احساس اضطراب می کنند. این یک بخش طبیعی از بزرگ شدن است. اضطراب جدایی در کودکان بسیار کوچک طبیعی است. تقریباً همه کودکان 18 ماهه تا 3 ساله اضطراب جدایی دارند و تا حدی به والدین خود وابسته هستند. اما علائم اختلال اضطراب جدایی شدیدتر است بطوری که کودک نگرانی ها و ترس هایی در مورد دوری از خانه یا خانواده دارد که برای سن او مناسب نیست.
کودک مبتلا به اضطراب جدایی به شدت نگران جدا بودن از والدین و سایر اعضای خانواده است بطوری که احساس می کند اگر از آن ها دور شود حتما اتفاق بدی رخ خواهد داد.
رفتار کودکان در زمانی که اضطراب جدایی بر آن ها غلبه می کند می تواند متفاوت باشد ، در نوزادان و کودکان نوپا می تواند به شکل گریه های شدید و بی امان و در کودکان بزرگتر به شکل استرس و عوارضی همچون ناخن جویدن و حرف نزدن خود را نشان می دهد.
اگر نگران این هستید که اضطراب فرزندتان بسیار بیشتر از سایر همسالان و یک مرحله عادی رشد است، در اسرع وقت به دنبال درمان باشید. تشخیص و درمان به موقع می تواند به کاهش علائم و جلوگیری از بدتر شدن اختلال کمک کند.
اختلال اضطراب جدایی ممکن است با اختلال پانیک و حملات پانیک نیز همراه باشد، دوره های مکرر احساسات ناگهانی شدید اضطراب و ترس یا وحشت که در عرض چند دقیقه به اوج خود می رسد.
دلایل اضطراب جدایی در کودکان
این اختلال معمولا در دوران کودکی شروع می شود، اما ممکن است تا سال های نوجوانی و گاهی تا بزرگسالی ادامه یابد.
در بسیاری از موارد می تواند با استرس زندگی که منجر به جدایی از یک عزیز می شود، ایجاد شود. عوامل ژنتیکی نیز می توانند تاثیر گذار باشند.
عواملی که خطر این اختلال را افزایش می دهند عبارتند از:
- بیماری یا مرگ یکی از عزیزان، از دست دادن حیوان خانگی مورد علاقه، طلاق والدین، یا مهاجرت
- حوادث همچون تصادفات رانندگی ، سیل و زلزله
- سابقه خانوادگی ابتلا به اختلالات اضطرابی
کودکانی که والدین آنها بیش از حد محافظ هستند ممکن است بیشتر در معرض اضطراب جدایی باشند. در واقع، ممکن است لزوماً یک بیماری کودک نباشد، بلکه نشانه ای از اضطراب جدایی والدین نیز باشد.
علائم اضطراب جدایی در کودکان
- عدم تمایل به تنها خوابیدن در اتاق شخصی خود
- چسبیدن به والدین حتی در محیط خانه
- نگرانی زیاد در هنگام دور شدن از والدین
- ترس بیش از حد و اجتناب از موقعیت هایی که سبب تنهایی می شوند. (ترس از تنها ماندن)
- نگرانی و ترس از گم شدن بطوری که کودک تمایلی به بازی در محیط خارج از منزل و یا دور از دید والدین ندارد.
- کابوس های تکراری با موضوع جدایی
- اجتناب از رفتن به مهد کودک و مدرسه
- مشکلات جسمی همچون مشکلات گوارشی
- شب ادراری
- شکایت از علائم فیزیکی، مانند سردرد و معده درد
- درد های مزمن و بدون دلیل
- نگرانی بیش از حد در مورد ایمنی اعضای خانواده
درمان اضطراب جدایی در کودکان
اختلال اضطراب جدایی معمولاً بدون درمان از بین نمی رود و می تواند منجر به اختلال هراس و سایر اختلالات اضطرابی در بزرگسالی شود.
درمان شناختی رفتاری. این درمان به کودک کمک می کند تا یاد بگیرد که چگونه اضطراب خود را بهتر کنترل کند. هدف درمان شناختی رفتاری کمک به کودک در موقعیت هایی است که ممکن است منجر به اضطراب شود. تمرکز بر این است که به کودک کمک کنیم تا جدا شدن از والدین خود را بدون اینکه جدایی باعث ناراحتی یا اختلال در عملکرد شود، مدیریت کند. این درمان برای تغییر شکل تفکر (شناخت) کودک عمل می کند تا رفتار او مناسب تر شود.
داروها. داروهای ضد افسردگی یا ضد اضطراب ممکن است به برخی از کودکان کمک کند تا احساس آرامش کنند.
خانواده درمانی. در این روش اعضای خانواده نیز آموزش هایی را برای کمک به بهبود این اختلال اضطرابی می بینند.
کودکان مبتلا به این اختلال همچنین ممکن است اختلال وسواس فکری-اجباری یا افسردگی داشته باشند که این مشکلات نیز باید در کنار مشکل اصلی درمان شوند.
کلمات مرتبط :
درمان اضطراب جدایی در کودکان – دلایل اضطراب جدایی – مرکز روانشناسی کودکان در هروی – کاردرمانی کودکان در پاسداران
